blog van Berggeit

Winnaar toegangskaart tennisclinic

Berggeit — Thu, 28 Apr 2011 11:45:02 +0000

Op 1e Paasdag toverde Alex van Duyvenvoorde geen ei uit de hoge hoed, maar de winnaar van een toegangsbewijs voor de tennisclinic op 20 mei a.s. Dit naar aanleiding van een enquête onder de HTC-leden naar de ervaringen met cateringbedrijven in het algemeen en die van Alex, Carpe Diem, in het bijzonder. De enquête werd uitgevoerd door Desi Berg (inderdaad, de dochter van Berggeit!) als aflsuiting van haar opleiding Hotel & Event Management. Onder de deelnemers aan de enquête stelde zij een toegangsbewijs aan de tennisclinic in het vooruitzicht, wat door loting zou worden bepaald.

Onder toeziend oog van zowel Desi als Berggeit werd door Alex de volgende winnaar van het toegangsbewijs uitgeloot, namelijk ASTRID MENSE !!

Legends On Wheels feliciteert Astrid met deze prijs en wenst haar een hele fijne en leerzame tennisclinic toe.
Alle andere geënquêteerden nodigen wij hierbij uit om zich alsnog in te schrijven op deze fantastische tennisclinic. Voor €25,- beleeft U een leerzame tennisavond en een gratis buffet, aangeboden door Carpe Diem.

Benefietconcert LOW-LANS levert €3.275,- op

Berggeit — Mon, 28 Mar 2011 12:39:04 +0000

Afgelopen vrijdag 25 maart reikte Nigel Siebelt namens Eetcafé Zomerzorg een waardecheque van €500,- uit aan het wielerteam van Legends On Wheels ten behoeve van KWF Kankerbestrijding. Dit bedrag kwam niet alleen voort uit een gedeelte van de consumptie tijdens het benefietconcert LOW-LANS vorige week, maar ook uit de afgegeven fooienpot door het barpersoneel. Hiermee kon de totaalopbrengst van het door Legends On Wheels (LOW) en coverband LANS Unplugged Featuring Nick And Peur georganiseerde benefietconcert worden berekend op €3.275,-.

Naast de bijdrage van Eetcafé Zomerzorg van €500,- bracht de kaartverkoop voor het concert €1.000,- in het laatje. De veiling van te spelen favoriete nummers door de band leverde een formidabel bedrag van €1.325,- op. De veiling van twee toegangsbewijzen voor de op 20 mei bij HTC georganiseerde tennisclinic met Sjeng Schalken bracht uiteindelijk €450,- op, waardoor de totaalopbrengst van de avond €3.275,- bedroeg. Daarmee kan terug worden gekeken op een succesvol verlopen benefietconcert dankzij de belangeloze inzet van Eetcafé Zomerzorg, barpersoneel, coverband LUFNAP, roadies en –niet te vergeten- het massaal toegestroomde publiek. Een videoregistratie van deze mooie avond kunt U nazien op onze website (item: LOW-LANS).

Onderstaande foto's zijn gemaakt en beschikbaar gesteld door Frederique Durlacher die hier namens www.hillegomleuk.nl ook een nieuwsitem voor heeft gemaakt.

Weekendje Limburg: piepen en kraken

Berggeit — Tue, 15 Mar 2011 14:22:18 +0000

Het weekend van 12 en 13 maart was ingepland om in de heuvels van Limburg uit te testen hoe het met de klimcapaciteiten van de Legends gesteld was. Na 80 kilometer op zaterdag en 100 kilometer op zondag, uitgesmeerd over een gevarieerd aantal heuveltoppen, weten de Legends al iets meer wat hen te wachten staat op de Alpe d’Huez.

Aan de voorbereiding kon het niet liggen. Wegkapitein Tom was kortgeleden nog speciaal naar Limburg afgereisd om het parcours te verkennen, konden alle fietsen in een ter beschikking gestelde wielerbus worden meegenomen en had Annemieke een goedkoop, maar erg leuk pension in Valkenburg voor ons geboekt. Vol goede moed vertrokken we dus op zaterdagmorgen om 07.00 uur richting Valkenburg, waar we in het pension werden verwelkomd door de ouders van Tom. Die waren een dag eerder aangekomen om de komende twee dagen achter ons aan te rijden met proviand, drank, reservebanden en alles wat al dan niet nodig is voor zo’n lange intensieve fietstocht. Bovendien bleek hun enthousiasme ook nog eens de moraal van de renners flink op te krikken.

Zaterdag 12 maart
Om 11.00 uur stipt stonden we klaar om het avontuur aan te gaan. Alleen René was nog niet voldoende gewend aan die ijle lucht daar in het hooggelegen Valkenburg en wist daardoor de eerste de beste stoeprand nog niet te overwinnen. Nou, dat beloofde veel goeds voor de komende dagen ! Gelukkig bleek het achteraf onze enige valpartij van dit weekend te zijn. Ook het weer werkte mee in dit weekend dankzij een bleek zonnetje, droog en een lekker temperatuurtje van zo’n 16 graden. Na een opwarming van 5 minuten kregen we meteen de Cauberg om de oren die in het midden een stijgingspercentage van 11% noteert! Het visitekaartje van Limburg werd daarmee dus direct afgegeven. Volgens Amstel Gold Race Experience route nummer 3 werd ons vervolgens een mooie route voorgeschoteld ten oosten van Maastricht, inclusief bergtoppen waarvan de namen me –al dan niet bewust- zijn ontschoten. Iedere beklimming bleek een ervaring op zich. Welk verzet bevalt het beste? Welke klimhouding is het beste? Kan ik nog wel schakelen naar een lichter verzet? Is een hartslag van boven de 180 normaal? Kom ik nog vooruit of ben ik nu verdorie bezig om om te vallen? Waar blijft die top nu? De korte, maar zeer steile klim (max. 15%!) van de Gulpenerberg leek die dag de meest ultieme uitdaging te zijn. Tom grijnsde dat “het leukste nog moest komen”. Voor Henk was dat waarschijnlijk onze rustpauze op een kruising waar ook andere fietsgroepen even bijkomen. Maar voor de rest bleek dat dus even verderop te zijn, namelijk de Keutenberg, de steilste berg in Nederland. Even linksaf slaan en je kijkt tegen een “muur” aan die op het steilste stuk 22% meet! Toch wisten enkele Legends deze berg zonder afstappen te bedwingen (namen bekend bij de redactie). Respect !!!
Gelukkig bevonden we ons op niet al te grote afstand van Valkenburg, waar we om 16.00 uur aankwamen. Na een bakkie koffie cq. een oud-bruin Gulpener biertje en een hete douche werd de dag nog eens uitvoerig doorgenomen onder het avondeten en een wandelingetje naar het centrum van Valkenburg. Niet lang nadat de slaapkamers werden opgezocht (23.00 uur) bleek de nachtrust al te zijn ingetreden (eredivisievoetbal of niet, spoorweg of niet, snurken of niet).

Zondag 13 maart
Om 07.45 uur, schuift het team –een kwartier te vroeg- aan de ontbijttafel. Alleen John ontbreekt omdat die de vorige avond weer naar huis is vertrokken (een voorbeeld van stoppen op je hoogtepunt, namelijk een afstaploze Keutenberg). Je merkt dat iedereen weer zin heeft in de volgende uitdaging, namelijk de 115 kilometer lange route nummer 2 die langs het drielandenpunt in Vaals leidt. Nadat zo’n beetje de hele voorraadkast van het pension is opgegeten gaan we om 09.00 uur op weg. Weer beginnen met die Cauberg, die nu door ons wordt vernederd tot molshoopje onder het motto dat “wij wel steiler zijn gewend”. Die ochtend wordt toegewerkt naar de lange beklimming van de hoogste berg in Nederland, de Vaalserberg (323m boven NAP). Zelf Maup’s Garmin computertje blijkt niet bestand tegen dit geweld en scheidt er mee uit. Het drielandenpunt blijkt een mooi punt te zijn waarop niet alleen landen, maar ook een groep wielrenners tot elkaar komen. Na de afdaling wordt niet alleen genoten van een lunch (weer uitsmijters!), maar ook van een –gratis- uitzicht. Op de terugweg naar Valkenburg komen we weer verschillende beklimmingen tegen. Over Henk en Tom kunnen we niet anders concluderen dan dat dit de absolute kopmannen van ons team zijn en blijkbaar zonder moeite de bergruggen nemen en ook nog eens vuilnisman spelen. Ruud lijkt nergens last van te hebben en springt steeds her en der uit wielen weg. Ook René gaat nog steeds met de kop- of subkopgroep mee, ondanks zijn zere knie. Maurice lijkt hoe verder de dag vordert meer energie te krijgen. Ik vraag me af of ik de enige ben die die beklimmingen al maar steiler en langer vind worden. Mijn kniebanden beginnen steeds gevoeliger te worden terwijl mijn dijbenen lijken te exploderen bij iedere verdere beklimming. De inspanningen van de afgelopen twee dagen beginnen nu toch zijn tol te eisen. Gelukkig vormt teamcaptain Nico steeds een vangnet achter in de groep, samen met de ploegleiderwagen, hoewel hij dat achteraf afdoet met de opmerking dat hij “fysiek niet anders kon dan achterin te blijven harken”. Aangezien we geen “oortjes” hebben moet Nico wel op deze manier contact blijven houden met de ploegleiderwagen, doch vermoed wordt dat het contact met de auto op de laatste beklimmingen iets te letterlijk werd genomen. We zullen het wel nooit te weten komen. Gelukkig laten we deze dag de Keutenberg links liggen en rijden vrij vlak door naar Valkenburg. Bij het pension worden om 15.00 uur handen geschud en high-fives uitgedeeld. Dat hebben we toch maar mooi met z’n allen geflikt !
Na een douche en kop koffie om 16.30 uur terug naar huis, waar we om 19.00 uur aankomen. Net op tijd voor Studio Sport! Ik vraag me alleen af hoeveel oogjes het einde van dit programma hebben gered.

Conclusie
Een ontzettend waardevol weekend. Iedereen heeft toch een indruk kunnen krijgen waar hij ongeveer staat qua klimcapaciteiten. Sommigen zullen extra moed hebben gekregen over de beklimming van de Alpe d’Huez, anderen zullen wat meer realistischer zijn geworden over deze uitdaging. Voorzover dat nog niet het geval was, is dit weekend nog duidelijker geworden dat de Legends hun uiterste best doen om zich optimaal voor te bereiden op 9 juni. En dit weekend hebben wij een paar grote stappen voorwaarts gemaakt! Dat kan alleen met de hulp van anderen. Het team wil voor dit weekend dan ook speciaal de Copex, Annemieke en Tom’s ouders bedanken voor hun hulp.

Schoenen/schuiten

Berggeit — Sat, 11 Sep 2010 15:08:36 +0000

Zaterdag, 11-09-2010, Berggeit

Vandaag zijn mijn nieuwe wielrenschoenen per post binnengekomen!

Omdat ik al een paar keer gewaarschuwd was dat de schoenen klein vallen, had ik voor de zekerheid maar een flinke maat bestelt: maat 47. Die trailer van TNT ging maar moeizaam door onze wijk heen. Na het uitpakken en aanpassen van deze schuiten klaarde mijn gezicht direct op omdat ze bleken te passen als een handschoen.

Nu dus nog even naar Nico toe, die de juiste plaatjes erop gaat schroeven zodat ik verankerd ben met mijn fiets, als een soort twee-eenheid dus. Die schoenen zijn zo'n beetje het enige van mijn wieleruitrusting wat ik zelf bezit. De rest leen ik allemaal van Nico, die ik daarvoor ook hartelijk wil bedanken. Misschien hoopt íe wel stiekum dat ik als anti-wielrenner in de loop van de tijd 180 graden ga draaien, zodat ik hem kan vergezellen op zijn wielertripjes.

Vooralsnog begint mijn wielerbloed -buiten de de beklimming van de Alpe d'HuZes om- nog niet te kriebelen van deze sport. Misschien als ik mijn nieuwe schoenen 19 september ga uitproberen!?