www.legendsonwheels.nl

Het is niet dat we de afgelopen weken niet gefietst hebben, maar wat andere prioriteiten zorgde ervoor dat dit m'n eerste blog in 3 weken tijd is.

De ploeg waarmee we fietsen wordt steeds kleiner. Na de afgelopen weken met z'n 3-en gefietst te hebben waren Nico en ik vandaag op elkaar aangewezen.
We hebben de wind nog eens aangekeken en besloten om richting Scheveningen te fietsen. We nemen daarvoor wel de lange route en gaan langs de ringvaart richting Lisse. Er staat meer wind dan ik had verwacht (wanneer niet) en we moeten behoorlijk doortrappen om een beetje snelheid te houden. De eerste kilometers fietsen we nog naast elkaar, maar dat is toch een beetje overdreven en dus gaat Nic maar even in het tweede wiel.

We halen behoorlijk wat andere wielrenners in, een goed teken zo lijkt me. We passeren Lisse en de Kaag en halen nog steeds mensen in. Bij Oude Wetering steken we het kanaal over en fietsen richting het Braassemermeer en buigen door Roelofarendsveen af richting de A4. Een paar minuten later gaan we dan ook onder de snelweg door en komen op het befaamde Zoetemelkpad. De wind heeft hier zoals gebruikelijk vrij spel, maar de benen zijn inmiddels aardig gewend, dus lukt het behoorlijk goed om een redelijke snelheid vast te houden en rijden door Rijpwetering en Oud Ade richting Leiden.

Vlak voor Leiden slaan we af, steken door en rijden langs de Vliet. Die volgen we zover het gaat, gaan bij Loevenstein over de brug en vervolgen aan de overkant de weg zoals ik die eerder een keer met Tom heb verkend. Dat fiets een stuk makkelijker dan onze eerdere route en voordat je het door hebt rijden we weer langs de Vliet. Het is opvallend druk. We fietsen nog een paar kilometer door en zien dan wat er aan de hand is. Er is een grote hardloopwedstrijd waarbij het parcours over 'ons' fietspad loopt. We kunnen dan ook niet verder en worden gedwongen om aan de overkant van het water onze weg te zoeken.

De eerste kilometers fietsen we letterlijk aan de overkant, maar wat verder komt er steeds meer afstand tussen ons fietspad en de Vliet. We blijven op goed gevoel maar gewoon rechtdoor rijden en gaan er vanuit dat we uiteindelijk wel een keer iets bekends tegenkomen. Die parallelweg voert ons door Voorschoten en Leidschendam. We beginnen langzamerhand toch wel een beetje te twijfelen, maar we weten ook wel dat we, zolang we de A4 of A12 niet kruisen we niet heel erg kunnen verdwalen. Gelukkig komen we in Voorburg en beginnen we voorzichtig wat dingen te herkennen. Vlak voor de A12 slaan we rechts-af richting Scheveningen. We zijn weer op bekend terrein. We hebben vrijwel het hele stuk naar Scheveningen een 'groene golf' en zijn dus snel op het duinpad.

Bij de watertoren begint het echte werk. Weer vegen we verschillende wielrenners op. Een mountainbiker doet z'n best om in het wiel te blijven. Als Nico en ik even moeten wachten totdat een grote groep tegenliggers passeert pakt hij snel wat voorsprong door via de graskant te passeren. Het duurt wel enige tijd voordat we hem weer te pakken hebben. Bij de T-splitsing aan het eind wil Nico even z'n bidon vullen. Ik heb water genoeg en eet snel even een stroopwafel. Je staat toch snel een tijdje stil, en daardoor passeert zo'n beetje iedereen die we hebben ingehaald ons weer. Het stuk naar Katwijk gebruiken we dan ook om de schade te herstellen. Vlak voor het einde halen we ook de mountainbiker weer in.
Helaas is het fietspad opgebroken en moeten we het mulle duinzand in. Dat gaan we natuurlijk niet op de fiets proberen en stappen af. De mountainbiker maakt er weer gebruik van en passeert ons snel. Daar baal ik natuurlijk van, maar het duurt lang voordat Nic op de boulevard aansluit. Er zat zoveel zand in z'n plaatjes dat z'n schoen niet vast wilde blijven zitten. Aan het einde van de boulevard hebben we de mountainbiker weer te pakken. Hij lijkt even energie gespaard te hebben en blijft in het wiel zitten. Vind ik niet zo leuk natuurlijk en probeer hem een paar keer te lossen. Ik moet wel een beetje opletten, want volgens mij is bij Nic het beste er ook wel af. Regelmatig achteromkijken om te zien of we nog wat harder kunnen, maar blijkbaar is het achter mij uit de wind best wel vol te houden :) Op een de laatste heuvel voor het einde van het fietspad komt de mountainbiker uit het zadel en 'sprint' voorbij. Wat een prestatie zeg.. de hele weg linkeballen en dan dit… had een actie van mij kunnen zijn. Helaas was z'n sprintje een stuk te vroeg want ik heb nu nog genoeg tijd om hem terug te halen. Vlak voor het begin van de boulevard pak ik hem dan ook terug. Heel 'ontspannen' fiets ik de boulevard op.

Ik moet even wachten op Nico maar gezamenlijk fietsen we Noordwijk-Binnen binnen. Nico denkt dat z'n achterwiel los zit en we stoppen dan ook even om te controleren. Dat blijkt allemaal wel mee te vallen. Honderd meter zegt Nico dat hij lek is gereden. Ik zie niets aan z'n achterwiel en beschuldig hem met 'het zit tussen je oren'. Nico weet het zeker en we zoeken dan ook maar een bankje op waar we op het gemak het bandje kunnen wisselen. Het wisselen gaat redelijk, maar het oppompen wil maar niet lukken. Na een paar minuten prutsen zeg ik dat het bandje wel lek moet zijn, waarschijnlijk omdat Nic z'n buitenbandje teruggezet heeft m.b.v. bandenlichters (dat mag echt nooit!!).

Het hele circus herhaalt zich, en ik begin het langzamerhand behoorlijk koud te krijgen. Als het tweede bandje erop zit en we deze zonder bandenlichters erop hebben gezet (had ik al gezegd dat je dat nooit _met_ bandenlichters mag doen?) begint het pompen weer opnieuw. We hebben echt hele mooie pompjes die behoorlijk hoge druk kunnen leveren. De keerzijde daarvan is dat het volume wat geproduceerd wordt behoorlijk laag is. Het duurt dan ook heel lang voordat de band op spanning is.

Mijn wielrennersgrap…Op hoeveel Bar moet die bar Nico? 11?… valt niet direct in goed aarde, maar uiteindelijk zijn we weer op weg.

Van zo'n tijdje stil zitten wordt je meestal niet veel beter. Het duurt dan ook wel weer enige tijd voordat we weer de juiste slag te pakken hebben. Nico loopt te blazen en ik laat hem dan ook maar een tijdje op kop fietsen. Als je je eigen tempo kunt fietsen rijdt je jezelf in ieder geval niet op een hoop. We steken weer over bij de Langevelderweg en rijden langs het Komomeer en de Ruigenhoek naar de Zilk. Weer halen we verschillende wielrenners in of halen hele stukken van hun voorsprong af voordat ze afslaan.

Het laatste stuk naar Hillegom staat de wind vol van voren. Nico neemt de kop nog even over en zo komen we op de Wilhelminalaan. De laatste kilometer ga ik weer op kop. Ik probeer de snelheid zo hoog te houden dat ik niet zomaar verrast kan worden door een eindsprint van Nico. Die blijft gelukkig uit en kunnen we het laatste stuk naar huis rustig uitfietsen. Het begint een beetje te spetteren, dus voor de zekerheid houden we nog maar even wat tempo erin.

Al met al weer een mooi ritje. Bijna 90Km. Het gemiddelde is gezien het verdwalen en lange bandenwissel niet om aan te zien, maar het inhalen van zoveel wielrenners geeft de burger moed!!