www.legendsonwheels.nl

Een speciale training op een speciale locatie. Ik ben namelijk op verrassingsbezoek bij Klaasje en Flip in Bed and Breakfast Cueva la Solana in Spanje. Ik heb daar een mountainbike gehuurd en ga nu met Flip een tocht maken die hij al eerder heeft gemaakt.

Het begin is lekker, we gaan heuveltje af, windje mee en dat fietst natuurlijk erg lekker. Na een kilometer of 2 is dat echter afgelopen. We slaan rechtsaf en na nog een klein stukje asfalt komen we al snel op een paadje met grind en keien. Daarop fietsen valt niet mee. Ik heb het idee dat bij iedere trap de stenen onder m'n achterwiel wegschieten en veel van m'n energie verloren gaat. Gelukkig heeft zo'n mountainbike wel veel versnellingen, dus als we niet veel verder een stuk van 18% tegenkomen kan ik terugschakelen en toch nog redelijk normaal blijven ademen als ik naar boven fiets. Flip fietst de hele tijd vooruit en (lijkt?) makkelijk omhoog te gaan. We blijven klimmen en de weg blijft ronduit slecht. Af en toe komt er een klein stukje afdaling, maar om nu te zeggen dat ik dat heel veel makkelijker vindt…. Je moet heel geconcentreerd blijven fietsen en goed voor je kijken. De weg is onverhard, maar er liggen regelmatig een soort van plassen van grind. Meestal zijn die vrij ondiep, maar zo af en toe zijn die plassen zo diep dat je voorwiel er behoorlijk diep inzakt. Als je dan niet oplet staat je stuur zo dwars en ga je er zelf overheen :) 

Het klimmen houdt de overhand en langzamerhand komen we steeds hoger. We komen bij een landje van een lokale kunstenaar. We stoppen even zodat Flip kan aanwijzen hoe het zit. De kunstenaar ziet ons aan de weg staan en wenkt dat we naar hem toe moeten komen. Dat doen we dan ook en we genieten van een kleine rondleiding. In het spaans vertelt hij Flip over het gesprek wat hij recent met Klaas heeft gehad en ik kan het zowaar een beetje volgen. Hij biedt ons ook een glaasje kersenlikeur aan, maar dat is zo om een uur of 11 net nog net even iets te vroeg. We slaan het aanbod om z'n huis te bekijken vriendelijk af en klimmen weer op de fiets. Een of twee bochten verder moeten we weer klimmen, maar dan begint een lange afdaling. We gaan behoorlijk hard en naast de plassen grind liggen er hier ook hele grote keien op de weg. Dat maakt het afdalen lastig. Ik heb schijfremmen, maar ben erg voorzichtig met de voorrem. Dat zorgt er wel voor dat ik zo nu en dan wat harder naar beneden ga dan wat ik op basis van m'n techniek zou moeten doen, maar het gaat allemaal goed. Na een lange afdaling hebben we weer een klein klimmetje. Weer even omschakelen maar hier is de weg wat minder los en fietst het dus wat makkelijker. Weer wat verder volgt het steilste stuk van de afdaling. Dit is voor m'n gevoel erg gevaarlijk. Heel veel grote keien. Flip is vooruit gegaan en wacht me onderaan de afdaling met het fototoestel in de aanslag op. Hier zijn weer van die plassen van grind en net als ik even leuk wil doen voor de foto gaat m'n wiel diep zo'n plas in en lig ik bijna onderuit. Gelukkig weet ik dat net te voorkomen.

We draaien de verharde weg op en stoppen even voor koffie en een broodje. Als we dat op hebben volgen we de verharde weg een paar kilometer en dalen na een bruggetje af naar een opgedroogde rivierbedding. Dit is een stuk glooiender dan eerst en dus minder heftige klimmetjes, maar wel veel meer los grind. Op blijven letten dus.

Zo af en toe vraagt Flip of ik wel een beetje naar de natuurlijk kijk, maar dat ontken ik. Ik heb alle aandacht nodig voor de weg. Heel af en toe is er een stukje waar geen stenen liggen waar ik dan heel even om me heen kan kijken. De natuur waar we doorheen fietsen wordt steeds dichter en ook mooier. We fietsen bijna door de struiken heen en het is nu moeilijk om de schoonheid niet meer te zien. Heel af en toe staat er nog wat water in de rivierbedding, en dat is zonder spatborden natuurlijk niet heel erg goed voor m'n witte pakje.

Ik heb het nu wat makkelijker om Flip bij te houden, maar laat wel bewust een gaatje om zelf een goed zicht op het pad te houden. We hebben weer een stuk afdaling te pakken en de snelheid neemt weer toe. Ik zie Flip een stukje voor me nog net afslaan en een grote tak die half over het pad hangt ontwijken. Een seconde later hoor ik een grote schreeuw en zie ik Flip midden op het pad op de grond liggen. De fiets is nog heel en Flip heeft een paar kleine wondjes op z'n arm en benen dus is de grootste schade het gebutste ego. We spoelen de wonden even af met wat water en bepreken wat er nu gebeurde. Het lijkt erop dat Flip de tak ontweek en daardoor met z'n voorwiel naast het pad terecht is gekomen, maar nauwkeurig sporen onderzoek en het uitgebreid horen van getuigen leert dat het waarschijnlijker is dat Flip werd aangevallen door een Siberische tijger en deze net aan wist te ontwijken door onder de tijger door te slippen. Zo zie je… niets is wat het lijkt.

Een paar honderd meter verder stoppen we bij een klein watervalletje. Er is ook een meertje bij met verrassend helder water wat sommigen van ons gebruiken om de modder van het pak te wassen en anderen om het bloed van hun armen te spoelen.  Daarna fietsen we dit hele mooie stuk van de route uit en moeten we weer klimmen. We komen weer bij de verharde weg en beginnen aan de weg terug naar huis. We zijn natuurlijk wel in spanje en dus moeten we onderweg nog even een keer stoppen voor een bakkie koffie.

Puur toevallig komen we Klaasje daar ook tegen en lopen we ook nog wat andere bekende tegen het lijf. Er worden snel wat afspraken gemaakt om vrijdag met een wat grotere groep te gaan fietsen en na een tweede ronde koffie gaan we toch weer verder naar huis. Het laatste stuk is wel weer asfalt, maar vrijwel continue omhoog. Dat is als je een tijdje stil hebt gezeten niet echt lekker, maar ja… je wilt toch terug :)

Een kleine 5 kilometer verder is ons eindpunt weer in zicht. Het is inmiddels een stuk frisser dan toen we vanmorgen vertrokken, maar toch heerlijk gefietst en weer een paar honderd hoogte meters gepakt.