Om 10:00 verzamelen bij Nico.
We gaan dit keer richting het zuiden (boze tongen hadden het over Scheveningen, maar gelukkig wordt dit al snel bijgesteld naar Wassenaar).
Helaas moest Puun vandaag afhaken. Tja, de verjaardag van je eigen zoon laat je natuurlijk niet zomaar schieten. Gelukkig is Boom er wel bij zodat we toch weer 2 aan 2 kunnen rijden.
Even over 10-en vertrokken. Hillegom uit via de hyacintenlaan, langs de keukenhof richting de Leidsevaart. Het waait behoorlijk, en op de Leidsevaart staat de wind recht op de kop.
Boom had van te voren, via de e-mail, toegezegd dat hij ons allemaal wel uit de wind zou houden maar kijkt rustig vanaf het elastiek toe en ziet dat het nog niet nodig is.
Hij laat het kopwerk voorlopig aan Tom en Nico over.
Later hoor ik dat Tom stiekem voor zichzelf aan het trainen is. Eerst al vorige week zaterdag een illegale training met Puun, maar schijnbaar ook gewoon doordeweeks! Dat geeft vertrouwen wat blijkt wanneer, nog vol in de tegenwind, er een brommertje voorbij komt.
Tom en Nico gaan vol aan en proberen aan te pikken.
Boom en ik zien dit vlak voor ons gebeuren....kijken elkaar kort aan... hebben een blik van verstandhouding... realiseren ons dat we exact hetzelfde denken....
En fietsen in hetzelfde tempo verder :)
Of de brommer volledig bekleed was met speciaal aërodynamisch materiaal en er daardoor geen windvoordeel te behalen was of er gewoon te laat werd gereageerd zal wel nooit duidelijk worden. De poging van Tom en Nico sterft in schoonheid.
Ruud en Peter zitten al snel weer in het wiel, Boom en ik besluiten nog wat langer te genieten van de tegenwind en sluiten later aan.
Bij Voorhout verlaten we de ringvaart. Even richting Noordwijk en dan langs de N206 Katwijk door. Ruud voorop, maar dat blijkt toch nog best lastig als je niet precies weet welke route er gevolgd moet worden. Bij mij begeeft de bidonhouder het. Voor het eerst afstappen. Gelukkig toont Nico zich bereid om voor mij de 'waterdrager' te zijn. Nu maar hopen dat hij dat ook op de Alp voor me wil doen.
Aan het einde van Katwijk de Wassenaarseweg op. De wind lijkt nog verder te zijn toegenomen.
Tom neemt de kop weer over en geniet van de stilte die achter hem ontstaat als hij het tempo hoog houdt. Aan het einde van de Wassenaarseweg rechts af het duin in en meteen klimmen.
Ik kan nu eindelijk gebruik maken van m'n nieuwe tandwielen, en wat ben ik blij dat ik ze bij me heb. Ik bungel direkt een beetje achteraan de groep.
Peter heeft wat problemen met de goede versnelling vinden dus die laat ik even achter me.
Boom rijdt voor me, heeft geen zin in schakelproblemen en gaat ‘op de macht’ naar boven.
Er volgen nog een paar kilometer door de duinen. Ik kijk om en zie Boom op een paar meter achter me. Ik hoor nog net… dit gaat me ff te hard... ik loop helemaal vol!
Voor mij gaat het eigenlijk ook te hard. De hele heenweg al, maar ik probeer mezelf voor te houden dat het nodig is om jezelf af en toe een beetje pijn te doen als je straks aan die Alpe d'Huzes mee wilt doen. Een andere gedachte die mij tot deze maximale prestatie brengt is de toezegging van Nico dat je daar, in dat duintje, heerlijk kunt zitten en een lekker appelgebakje kunt eten.
Ik zet nog een keer aan en laat de hartslag nog wat verder oplopen.
Tom, Ruud en Nico rijden 20 tot 30 meter voor me, maar ik krijg het gat niet dicht.
Opeens, uit het niets, komt Peter voorbij. Hij heeft eindelijk zijn schakelproblemen opgelost en een versnelling gevonden waarin hij in z'n eigen tempo naar boven kan fietsen. Volgens mij fietst hij op het buitenblad, man wat een klappen. Hij maakt een tempo dat veel hoger is dan dat van ons allen. Hij fiets het gaatje naar de kop in no-time dicht en maakt z'n nieuwe bijnaam 'Berggeit' meer dan waar.
In de kopgroep aangekomen krijgt Peter te horen dat dit niet de bedoeling is.
"Tijdens een training gaat het om de omwentelingen en niet zo zeer om de kracht!"
Ow.. zegt Peter. Is dit niet goed dan?
Dat blijkt toch wel mee te vallen. Het belangrijkste is dat het er voor je medeklimmers niet zo leuk uitziet als jij met het grootste gemak op het buitenblad meefiets.
Eindelijk keren we en kunnen we door het langs de kust met windje mee de terugreis beginnen.
In een zucht zitten we weer in Katwijk. Terwijl ik me langzaam afvraag of we niet al een keer voor appeltaart hadden moeten stoppen bemerkt Boom dat z'n achterband zacht begint te raken. Dit terwijl er nog recent nieuwe onder gezet zijn.
De vraag of daarbij wel op het maximale laadgewicht is gelet valt niet bij iedereen in goede aarde. Gelukkig heeft Nico een pomp bij zich. Weer afstappen, even oppompen, en weer verder.
In Noordwijk blijkt de band weer zacht en maken we een verplichte stop op de boulevard.
Ik ga, op het winderige terras alvast goed zitten voor de koffie met gebak. De koffie komt al snel, maar het gebak laat, net als het plakken van de band door Nico, wel even op zich wachten.
Het plakken gaat met een techniek die ik nog nooit heb gezien.
Ik plak m'n banden altijd met nog lucht in de band, een dun laagje solution, even laten drogen, plakker erop, even aanduwen en klaar.
Nico heeft een hele andere techniek. Hij plakt z'n banden zonder lucht erin. Flink wat solution erop, vrijwel direct de plakker erin en dan aandrukken terwijl de lijm droogt.
Welke techniek beter is… ik raak in ieder geval na deze eerste demonstratie nog niet overtuigt.
(Nico tippie: http://www.hoe-doe-je-dat.nl/handleiding-een-fietsband-plakken.html)
Een klein half uurtje later kunnen we, blijkbaar zonder gebak, verder.
Wederom in de duinen wordt het tempo weer flink opgevoerd.
Ik merk dat ik moeite heb om het beentempo nog verder te verhogen en probeer in een bocht nog een keer op te schakelen.
KNAL! De ketting eraf (vergeten e.e.a. bij te stellen na het verwisselen van het pion)
Ik zit nog even te kijken wat er mis is en probeer m'n voeten los te maken wat nog best lastig is in deze houding. De schade valt reuze mee, maar weer afstappen. Snel de ketting erop en binnen 30 seconden zit ik weer op de fiets.
De berggeit en Nico zijn gestopt en gezamenlijk zetten we de achtervolging in.
Een behoorlijk eind verder halen we Tom, Ruud en Boom in.
Ze hadden na een bocht wel gezien dat wij er niet achter zaten, maar dachten ons gelost te hebben.
Een stuk verder, vlak bij Sollasi, rijdt Nico lek. Weer stoppen en afstappen.
De man die ons allemaal verzorgt heeft blijkt dan zelf geen passende reserveband bij zich te hebben en is hierdoor gedwongen een nieuwe demonstratie van zijn plaktechniek te geven.
Het lukt Nico uiteindelijk om de plakker aan de band te bevestigen. Dat er nog ‘vleugels’ zijn moet voor dat kleine stukje niet uitmaken. De pomp is de schakel die ons vertrek in de weg staat. Helaas wil die niet meewerken. Op Sollasi lukt het Nico om een pomp te bemachtigen en met behulp van 5 verloopjes zijn band op te pompen.
Eerst halen we langs het Komomeer (Oosterduinse meer) nog wat herinneringen op over het echte paalzitten. Niet zoals in nieuw-vennep in zo’n huisje, maar vanaf dag 1 op een klein plankje. Een tentje om je heen als ‘toilet’. Echt afzien. Grootste lol wanneer er iemand van pure vermoeidheid afviel.
Na wat bochtenwerk het laatste stuk met wind mee over de Leidsevaart.
Tom en Ruud zetten aan en fietsen als bezetenen. Ik kan, zolang ik in het wiel blijf zitten net aan mee. M’n benen kunnen niet harder in de rondte, maar bang voor een lekke ketting, durf ik ook niet verder op te schakelen (weet ook eigenlijk niet of ik nog wel een versnelling heb).
Nico en de berggeit hebben waarschijnlijk iets teveel gegeven tijdens het klimmen en moeten een gaatje laten vallen. Boom lost eindelijk z’n belofte in en houdt iedereen uit de (rug)wind.
Aan het einde van de Leidsevaart gaat het echte tempo eraf. Tom kan daar niet tegen en gaat direct naar huis, Boom haakt af bij de Wilhelminalaan en de rest gaat nog voor een afsluitende koffie mee naar Nico. Ik verheug me nu al kilometers lang op dat appelgebak. Zou het nog komen?
Helaas, Nico heeft e.e.a. niet doorgegeven. Er worden vele alternatieven aangeboden, maar uit principiële overwegingen weiger ik die.
Weer een mooi ritje mannen. Volgende keer wat minder intervallen en geen valse toezeggingen over appelgebak!