www.legendsonwheels.nl

Afgelopen zondag onze 3e trainingssessie.

Het was lekker weer zodat we, ondanks eerdere voornemens, we toch in korte broek verzamelde bij Nico. Het plan was om een paar keer het  kopje van Bloemendaal te beklimmen zodat we wat klim-meters in de benen kregen.

Na wat rustige kilometers werd vanaf Vogelenzang weer flink snelheid gemaakt. Persoonlijk kon ik het redelijk bijhouden en reed in Bloemendaal het laatste gaatje dicht zodat ik aan de voet van 'het kopje' in een prima positie zou zitten om deze heuvel eens flink aan te vallen. Dat zou nu, in tegenstelling tot de vorige keer toen ik geen 'lichte' versnellingen op m'n fiets had, een stuk beter moeten gaan.

De hoek omgekomen zie ik de aanloop naar het kopje voor me. Net op tijd realiseer ik me dat ik dan natuurlijk nog wel even moet schakelen. In lichte paniek druk ik de schakelhendel vol naar achteren (of naar voren, daar wil ik vanaf zijn) en .... PANG. De hendel beweegt, ik merk dat ik niet lichter, maar opeens nog veel zwaarder ga trappen. Angstvallig kijk ik naar beneden... M'n versnellingskabel is gebroken. !#@$@@

Beide uiteinden van de kabel zoeken hun weg tussen de spaken van mijn voor- en achterwiel. Snel stoppen en kijken wat er te repareren valt.

Zoals jullie hebben kunnen lezen had ik me wel voorbereid op mechanische pech. Uit een piep klein multi-tooltje pulk ik een nog kleiner schaartje en het lukt me om draadje na draadje de staalkabel door te knippen. Het lukt ook om de stelschroeven van de derailleur zodanig te verdraaien dat de op een na zwaarste versnelling gekozen blijft.

Na een vertraging van vele minuten gaan we de eerste keer het kopje op. Met deze nog zwaardere versnelling moet ik op de pedalen staan om deze rond te krijgen. Met veel gesteun en gepuf lukt het mij om boven te komen. Peter (de berggeit) had zich voorgenomen om boven op de berg te wachten en onze klim vanaf de andere kant op beeld vast te leggen. Ik bied snel aan om deze taak op me te nemen.

Na enige tijd komen de heren weer boven en dalen snel weer af aan de andere kant. Langzamerhand begin ik het een beetje koud te krijgen en de bij de volgende afdeling volg ik de groep naar beneden om in ieder geval nog een poging te wagen en weer een beetje warm te worden. Vanaf de asfaltkant gaat de klim toch wat makkelijker en kom ik redelijk OK boven.

De afdaling op de klinkertjes vind ik wat minder prettig, dus daar moet ik dan ook nog maar wat vaker op oefenen. Onderaan weer omdraaien. De berggeit fietst vooruit zodat hij e.e.a. op beeld vast kan leggen. Met z'n allen fietsen we weer omhoog.

Ik moet weer op de pedalen staan om boven te komen en voel de verzuring in de benen naar boven kruipen net terwijl ik voorbij de berggeit kom. Gelukkig... we zijn weer boven.

Met z'n allen dalen we weer, keren om en beginnen aan de beklimming. Ik moet weer veel te veel kracht zetten om naar boven te fietsen en hoor van alles kraken (waaronder m'n fiets). Ik ben bang dat er iets breekt en haak toch maar af en ga aan de kant staan wachten op de rest.

Daarvandaan in een treintje terug naar Hillegom. Op de vogelenzangseweg zit de snelheid er weer flink in en hou ik het eigenlijk niet meer bij. Qua versnelling heb ik niet heel veel keus, maar op enige afstand heb ik het toch gered.

Ik heb het niet exact nageteld, maar denk dat de anderen het kopje ruim twee keer zo vaak het kopje hebben beklommen als dat ik dat heb gedaan. 

Mijn conclusie is dan ook dat het gezegde "Een goede voorbereiding is het halve werk" in ieder geval voor vandaag klopt.

De resultaten: