www.legendsonwheels.nl

Het onderlinge e-mail verkeer tussen de legends is sowieso al niet gering, maar op zaterdag heeft dit altijd wat extra aandacht nodig. Op de zaterdag wordt namelijk vastgesteld hoe we gaan fietsen, wie er wel en niet meekunnen, waar we verzamelen (en heel soms of er nog ergens appelgebak te verwachten is).

Ook deze zaterdag was dat weer zo. Het was de afgelopen dagen natuurlijk flink koud en ik had er dus ook een hard hoofd in dat we überhaupt zouden fietsen. Het leek mij eerder af te stevenen op een uurtje spinnen totdat Nico ons informeerde over de vooruitzichten:

morgen wordt het echt prachtig weer!!

• Windkracht oost 3
• Neerslag 0 mm
• wel wat frisjes, een graad of 3
• Alleen maar zonneschijn

Kortom goed nieuws wat ik dan ook beantwoorde met een 'ik ben er' mailtje.

Vanmorgen vroeg keek ik echter uit het raam en vond ik het eerlijk gezegd wel wat tegenvallen.
De autoruiten zijn allemaal wit en bevroren, en de weg ziet er ook wat witter uit dan normaal.
Maar goed, ik heb niet zo heel veel mogelijkheden om overdag te fietsen, dus knop om en voorbereiden. Ontbijten, douchen, aankleden…. je hebt toch altijd weer meer tijd nodig dan je van te voren verwacht.

Nico zou me om 09:50 ophalen maar een paar minuten voor 10 is hij er nog niet. Ik fiets maar naar hem toe en daar blijkt de vertraging (natuurlijk) niet aan hem te liggen. Met Nico en Peter fietsen richting Tom. Als we op de Olympiaweg over de havenbrug fietsen ziet dat er niet best uit.

Een hele laag wit poeder, en aangezien we niet in Volendam zijn zal het wel iets van sneeuw o.i.d. zijn. Ik ben al bijna 2 weken lang op zoek naar winterbanden voor m'n auto, maar realiseer me dat ik wellicht ook voor m'n fiets zo'n zelfde exercitie moet doen. We fietsen voorzichtig verder en komen gaande weg nog veel meer van dit soort linke plekken tegen.

Bij Tom aangekomen heb ik er dan ook niet al te veel trek in.
De andere heren (Tom, Boom, Ruud) zijn echter stellig en overtuigen me om mee te gaan.
Er wordt eerst nog gesproken over een rondje door het duin, maar na beraad besluiten we om weer een rondje ringvaart te doen. Op z'n egeltjes fietsen we (ik in ieder geval) naar de Bennebroek waar we rechtsaf de brug afglibberen. We fietsen in een lekker tempo rond richting Hillegom, Lisse, de Kaag.
Vreemd, voor m'n gevoel liggen de dorpen steeds minder ver uit elkaar.

De kop wisselt regelmatig, maar de wind lijkt toch lastiger dan de e-mail van Nico van te voren had doen vermoeden. Het overnemen gaat wat minder regelmatig en op een gegeven moment komt Nico wel heel lang aan kop te rijden. Het tempo zakt een beetje in, zo voelt dat althans als je in de luwte rijdt. Ik laat hem nog even spartelen… even terugpakken voor die verkeerde windvoorspelling :)

Maar goed, ik neem over en besluit op kop door te trekken tot de volgende bocht.
Die volgende bocht blijkt toch verder weg dan ik had gedacht en het kost me behoorlijk wat kracht om dit vol te maken. Gelukkig komt Tom me aflossen.

Een paar kilometer verder kom ik in dezelfde situatie en ga ik weer door tot de volgende bocht.
Ik fiets (in ieder geval voor m'n gevoel) flink door en laat m'n hartslag flink oplopen. Weer is het Tom die me voorbij komt. Ik wil me rustig terug laten zakken en een beetje op adem komen, maar Tom gooit er een flinke schep boven op. Ik heb dat niet snel genoeg door waardoor er een klein gaatje valt en ik nog harder moet fietsen om bij te komen. Uit de wind kost het me nog moeite genoeg om bij te blijven.

Boom moet vanmiddag werken dus die haakt af en fietst binnendoor terug. Ik probeer snel gebruik te maken van die tempo-verlaging en wat te eten en te drinken. Zo'n granenreep met chocola is wel hel lekker, maar kost met die handschoenen aan wel wat meer tijd dan normaal. Meer dan 2 happen krijg ik niet naar binnen voordat het tempo weer omhoog gaat. Ik stop m'n reep snel terug in m'n zak.

In de buurt van Schiphol-Oost komen we veel hardlopers tegen die blijkbaar met een wedstrijd bezig zijn. We moeten hier en daar een beetje slingeren tussen de lopers door, maar het wordt nooit echt een probleem. Het laatste stukje langs het Amsterdamse bos ontbreekt het fietspad.
We rijden dus over de Schipholdijk met de auto's mee, over de grote rotonde en zo onder de A9 door.
Daar moeten we eigenlijk toch iets anders voor verzinnen, want dit is eigenlijk niet zo heel verstandig.

Ik ben langzamerhand weer op adem gekomen en heb ook wat tijd gekregen om wat te eten en te drinken. De energiedrank in m'n bidon is wel enorm koud geworden, het heeft qua kleur wel wat weg van antivries, wat gezien de temperatuur net niet nodig bleek te zijn.

We draaien langzaam en af en toe voelen we de wind in de rug.
Het kan ook zijn dat we duidelijk op de terugweg zijn, maar het tempo loopt in ieder geval weer op.
Ruud (die kale broer) heeft last van z'n knie. We laten het tempo wat zakken, maar het blijft toch lastig om het tempo rustig te houden.

We worden ingehaald door een wielrenner (dit keer gelukkig zonder tassen). Hij gaat een flink stuk harder dan wij, Tom en Nico twijfelen of ze mee zullen springen. Ik probeer ze nog een beetje op te naaien, maar ze doen het niet.

Ik rijdt samen met Tom op kop en Nico spoort ons aan om het gat dicht te rijden. Echt 'haantjes gedrag' noemt Tom dat, waar wij gelukkig nooit last van hebben. Onbewust loopt het tempo toch weer een beetje op. Volgens mij lopen we in, en Tom stelt voor om even te tellen. De voorsprong is ongeveer 1 minuut. Een paar kilometer verder tellen we nog een keer en is de afstand gelijk gebleven. Dichtrijden zal dus behoorlijk wat energie kosten. We laten het los.

Ruud heeft het idee dat het beter is voor z'n knie (waar hij al een tijdje last van heeft) om toch nog een tikje rustiger te fietsen. Vlak voor de cruiqius stelt hij voor dat we zelf maar door rijden zodat hij z'n eigen tempo kan fietsen.

Zo gezegd zo gedaan. Nico gaat aan kop en trapt stevig door tot aan de stoplichten. Net over de kruisweg gaat Tom keihard weg. Ik reageer op tijd en kom in het wiel. Hij blijft keihard doorfietsen en ik kijk voorzichtig achterom om te zien op hoeveel afstand Nico en de berggeit liggen.
Nou...dat blijkt toch wel een centimeter of 30 te zijn. De snelheid ligt absurd hoog. Ik ga er vanuit dat Tom bij Bennebroek links af slaat en neem me voor om wat er ook gebeurt niet te lossen. Dat kost nog flink wat moeite, maar opgeven doe ik niet.

Helaas ben ik wat te duidelijk geweest over mijn verwachtingen waarop Tom besluit om ook door te fietsen naar Hillegom :(  Dus ook vanaf Bennebroek tot Hillegom moeten we nog flink aan de bak.
Tom fiets door aan kop totdat hij naar z'n ouders kan zwaaien bij de vossepolder. Daarvandaan neemt Nico nog even de kop over, fietst nog even flink door en laat dan het tempo wat zakken. Toch nog 43Km/h op de snelheidsmeter in Beinsdorp.

Over de brug gaan we allemaal weer onze eigen weg.

Heren…. Terecht dat jullie me hebben overgehaald.

Heerlijk gefietst.