Het weer was vandaag bijzonder goed voor de tijd van het jaar.
Het plan vooraf was dan ook om wat verder te fietsen dan normaal, maar omdat er een aantal Legends waren die weer op tijd terug moesten zijn voor werk / verplichtingen en anderen wat al te uitbundig hun zaterdagavond hadden gevierd werden de plannen aangepast en ingekort naar 'normale' lengte.
Tom is een van de mannen die niet helemaal in topconditie is en dat geeft opties. Ik verklaar aan Nico dat dit opties biedt voor het laatste stuk. Dat ik, als de kans ook maar enigszins aanwezig is om Tom ook een keer pijn te doen en te lossen, deze zeker zal grijpen.
We vergelijken het even met een voetbalwedstrijd die je in de laatste minuut via een klutsbal wint. Het is niet mooi, maar de details gaan altijd verloren, het enige wat wordt opgeschreven is de overwinning!! Ik verheug me erop.
Maar goed... fietsen. Bij de stoplichten in Bennebroek toch lichte chaos, niemand wist exact wat die verkorte route nu was. Nico en Tom overleggen snel en melden (alsof het al jaren vaststond)....
We gaan over de Zandvoortselaan naar richting Bloemendaal, daar 1 keer over het kopje. Doorfietsen naar IJmuiden, langs het Noodzeekanaal naar Spaarnwoude. Dan via het Houtrak naar Halfweg en daarvandaan langs de ringvaart terug naar huis.
Wij vertrekken richting Bloemendaal. Op de Zandvoortselaan is gelukkig niet al te druk met auto's dus kunnen we lekker doorfietsen. Het loopt soepeltjes en we fietsen dan ook lekker door. Weinig tijd om even te praten, maar ach wat geeft dat.
Ik wil op het stuk tussen Overveen en Bloemendaal nog even op kop gaan rijden. Ik heb nog niet zo heel veel kopwerk gedaan maar wil ook niet op kop rijden vlak voordat we het kopje van Bloemendaal opgaan. Het loopt wat anders.
Net als ik van plan ben te gaan rijden gaat Ruud hard op kop. Daarmee kom ik net in Bloemendaal op kop. Niet zo'n probleem.Het eerste heuveltje op... oef dat valt eigenlijk wel tegen. Dan de bocht om en richting de rotonde.
Ik twijfel... moeten we hier nu al linksaf of de volgende?
Ik roep nog even naar achteren en wordt daar helder gecoacht ... Rechtdoor!! 50 meter voorbij de rotonde komt Tom voorbij en ik wordt vals beschuldigd van het expres vermijden van het kopje. We hebben hem gemist. Ik doe nog een (laffe) oproep om te keren, maar daar wordt geen gehoor aan gegeven.
Even verderop draaien we linksaf een of ander bospaadje in. Nico wordt nog even gewaarschuwd, waarschijnlijk omdat hij hier vorige keer de mist in ging en uren 'zoek' is geweest.
Het bospad blijkt nog een lekker klimmetje in zich te hebben. De mannen voor mij gaan hard omhoog.
Te hard. Ik schakel snel een paar versnellingen terug.
Inderdaad een stuk lichter, maar om de groep bij te kunnen houden moet ik een waanzinnig beentempo maken en dat is nu ook weer niet echt iets waardoor je een beetje kunt herstellen.
Gelukkig kan ik in de afdaling weer aansluiten.
Een stuk verder komen we in IJmuiden en draaien we het fietspad naast het Noordzeekanaal op.
We moeten even stoppen want Boom z'n zadel zit los.
Gelukkig heeft Nico een inbus bij zich en wordt het probleem hersteld terwijl ik snel wat eet en drink.
Weer op de fiets langs het kanaal wordt flink tempo gemaakt. Ik had gehoopt een beetje te kunnen herstellen (ik heb het best wel zwaar en maak me erg zorgen over mijn plan) maar dat zit er blijkbaar niet in want er wordt bij iedere mogelijkheid wedstrijdtje gedaan. We maken zoveel tempo dat ik naar het buitenblad moet.
Dan vlak voor het Houtrak komt Tom komt nog even instructies geven... we gaan 'draaien', 20 klappen volle bak fietsen, terugzakken en weer aansluiten. Hmmm... ik dacht meer aan even eten en herstelen, maar we zien het wel.
Ik kom als een van de laatste op het Houtrak en de groep wacht even. Ik besluit meteen maar een keer de kop te nemen en dan ga ik daarna eerst wel een tijdje achterin zitten en kijken hoe het gaat. 1 keer op kop lukt net aan, kort daarna laat ik ergens een gat vallen en kan niet aanhaken.
Gelukkig zit ik niet alleen en kan ik vertrouwd uit de wind bij Nico terugfietsen naar de groep.
Bij Halfweg over de brug en de ringvaart op. Tom, Boom, Rene en Ruud hebben vandaag de beste benen. Er volgen vele tempowisselingen en sprintjes naar schijnbaar willekeurig gekozen borden langs de kant van de weg.
Na een van de sprintjes vallen we uiteen in twee groepen. De afstand blijft redelijk gelijk en ik fiets (weer uit de wind bij Nico) nu eigenlijk best lekker. Na een tijdje laat Tom zich terugvallen en komt ons helpen het gat dicht te rijden. Het tempo vliegt omhoog en ik moet lossen.
Vlak voor de Cruquis laat men voorop het tempo ook weer wat zakken. Ik 'bedank' Tom uitgebreid voor het extra werk wat hij heeft verrricht door mijn windscherm op te halen en Rene komt even informeren naar m'n hartslag (173).
Het laatste stuk vanaf de Cruqius gaat weer ouderwets hard. Ik had me natuurlijk voorgenomen om hier te pieken. Ondanks alles heb ik het idee dat ik wat hersteld ben en pers het beste eruit. Ik kan meekomen maar niet goed genoeg om voorop te rijden laat staan iemand echt pijn te doen. Dan maar kijken of ik na de brug bij Bennebroek mijn laatste kans kan grijpen.
Ik zit achterin de groep en kom een paar keer in de problemen met de wegversmallingen. De mannen voor mij wurmen zich net voor het aankomende verkeer door de versmallingen heen. Ik kan het niet goed zien en moet daardoor een paar keer over fietspad.
Remmen om niet in het gras te komen en weer aanzetten om bij te blijven (onthouden voor volgende keer dat je hier voorop moet zitten).
Bij de Bennebroekerweg zijn er al weer twee groepen. Ik heb door mijn slalomwerk wat achterstand en sluit aan bij de laatste groep. Na een tijdje zie ik dat de afstand tussen de twee groepen redelijk gelijk blijft. M'n benen zijn wat beter geworden en om mijn snode plan in werking te kunnen zetten moet ik toch echt naar de eerste groep.
Ik zet nog eens extra aan... het gaat redelijk.. nog 40 meter, 30 meter, nog 25, nog 20, nog 15, nog 15, nog 15....
Shit. Ik krijg het gaatje niet dicht en rij nu in m'n eentje vol in de wind. Ik laat me weer terugzakken in de tweede groep maar ben blijkbaar een mooi springplankje voor iedereen die achter me fietst.
Samen met Ruud fiets ik, redelijk uitgeblust, Beinsdorp binnen. Over de brug is het voorbij en splitsen onze wegen zich.
Het laatste stukje naar huis overdenk ik wat er nu gebeurt is vandaag. Hoe kan het toch dat je ondanks alle training nog zoveel moeite hebt om mee te fietsen.
Gelukkig blijkt uit de statistieken dat we behoorlijk hebben doorgefietst en hadden we geen mannen met fietstassen die aanpikte. Dat stelt me weer een beetje gerust.
Tot de volgende keer
Maupie