www.legendsonwheels.nl

De afgelopen paar weken hebben we wat extra inspanningen moeten verrichten op het gebied van kleding. We hebben onze wielerkleding namelijk laten bedrukken, en daar komt nog best wel wat bij kijken! Hoe kom je aan de juiste logo's, wat is de beste lay-out, doen we het in kleur, of toch gewoon maar wit? Na heel wat uurtjes van ons en van de drukker heb ik afgelopen vrijdag mijn stapeltje kleding weer op kunnen halen en ik moet zeggen, superrrrr!!

 Klik voor een grote afbeelding.

Deze zondag dus voor het eerst fietsen met bedrukte kleding.
Eens kijken wat voor een verschil dat maakt! De plannen voor vandaag zijn om naar Egmond te fietsen.
Ik heb dat eens even in Google Maps bekeken, want dat is best wel een stukje fietsen.
Een plek, zoals ik dat later zelf omschrijf, waar ik niet dagelijks langs kom. Omdat niet al te laat thuis te komen hebben we een half uurtje eerder afgesproken.

Nico haalt mij keurig op tijd op. Dat is al een verrassing, aangezien hij meestal te laat is.
De verrassing wordt nog groter als blijkt dat Nico nog moet ontbijten (op de fiets) omdat hij zich verslapen heeft. Strak in het pak (moooooi) fietsen we naar Tom. Onderweg ontmoeten we Boom, en eenmaal bij Tom zien we ook Puun en de kale broer aankomen. We staan met z'n allen in onze mooie strakke kleding, met dito lijven! Aan de kleding kan het niet meer liggen.

De kale broer blijkt van fiets gewisseld te zijn en is nu op de race-fiets. Bij het afstappen blijkt er een klein probleem te zijn, de schoen wil niet ontgrendelen van het pedaal. Niet alleen lastig afstappen, maar wij vragen ons ook af of hij met z'n fiets het cafe in Egmond in mag als we een kopje koffie gaan halen (van je vrienden moet je het hebben). Een paar man staan te trekken en te duwen aan de schoen. Als de kale broer weigert om op z'n rug op het natte asfalt te gaan liggen zodat we het pedaal beter kunnen bekijken besluiten we hem de schoen maar uit te laten trekken. Een paar minuten later is het probleem opgelost. Het plaatje onder de schoen zat los en wordt weer vakkundig vastgezet.
 Tijd om te gaan. Nico stapt op en blijkt een lekke band te hebben.
#$@%%, niets aan te doen. Tom wil nog snel even de deur tegenhouden en rolt als een echte actieheld onder de sluitende garagedeur door. Hij gaat zo op in het moment dat hij gewoon z'n fiets op de grond laat vallen. Ongelooflijk!! Het plakken gaat relatief snel, maar al met al zijn we dat half uurtje wat we eerder begonnen zijn wel weer kwijt.

Dan maar vertrekken. We fietsen onze normale route richting Bloemendaal, om zo via de pont bij Velsen over te steken, door naar Egmond, en dan andersom terug. Het zal wel :) We spreken af om in een rustig tempo te fietsen zodat we niet bezweet op de pont hoeven te staan. De eerste brommer die wordt gezien gooit echter alweer roet in het eten, maar gelukkig maar voor heel even. Door het rustige tempo kunnen we ook een beetje praten onderweg.

Bij Elswout zijn we Nico opeens kwijt. Samen met Tom keer ik om en kijk wat er aan de hand is. Nico maakt heftige wegwerp gebaren naar zijn fiets die tegen de boom staat. Wat blijkt. Weer een lekke voorband. Balen natuurlijk. Nico heeft geen reserveband meer bij zich, maar Tom biedt de zijne aan. Die blijkt niet te passen door de hoge velgen van Nico. Gelukkig heb ik zaterdag ook nieuwe binnenbandjes gekocht en kan ik Nico uit de brand helpen. Je bandje oppompen tot de benodigde 8 bar is altijd lastig, maar gelukkig heeft Nico een pomp met een CO2 patroon waarmee zo weer op druk is. Geweldig zo lijkt.

Een aantal minuten later zitten we weer op de fiets. Het plan om door te fietsen naar Egmond wordt verlaten en we passen de route aan naar kopje van bloemendaal -> naar het strand -> terug naar Langervelderslag. Na een aanloop van een paar kilometer komen we bij het kopje van Bloemendaal. Ik weet inmiddels bij welke rotonde ik moet afslaan dus raak niet verrast. Het is wel de eerste keer dat ik omhoog ga met m'n nieuwe fiets. Het begin gaat aardig, maar ik heb het idee dat ik vorige keer wat te hard ging en schakel dus op tijd terug naar het binnenblad. Ik zie weer iedereen bij me wegrijden en zit als een idioot rond te malen om zo te bij te blijven.
M'n hartslag vliegt weer omhoog.... Volhouden!!

Naar beneden gaat het een stuk makkelijker. In volle vaart naar beneden en proberen om van de remmen af te blijven. Het kost me enige moeite om m'n maatjes in te halen en eindelijk ingehaald gaan ze er weer direct vandoor. Op de een of andere manier ben ik m'n hele oriëntatie kwijt. Ik denk dat we richting het oosten fietsen, maar na een tijdje door de duinen gefietst te hebben ligt daar, voor m'n gevoel helemaal aan de verkeerde kant van de weg opeens de zee. Nico is ook al een tijdje de klust kwijt zo lijkt het. Ik laat me een beetje afzakken om te kijken of ik hem kan helpen, maar ben zelf nog lang niet hersteld van het kopje en moet dat bekopen met een fikse achterstand. Gelukkig knijpt Tom in de remmen en brengt Nico en mij weer terug bij de rest. Door Zandvoort naar de duinen en daarvandaan als een speer naar Langervelderslag. Nico en ik zitten al snel weer op achterstand. Mijn hartslag is nog onveranderd hoog, maar heel in de verte denken we waar te nemen dat Boom moet lossen. Dat geeft de burger moed en we zetten nog eens extra aan. Volledig leeg gereden komen we, nog steeds op behoorlijke afstand, aan bij Langervelderslag. Helaas staan de heren ons niet op te wachten, maar zijn ze alvast doorgefietst.

Wij volgen op gepaste afstand. Onderaan de duinen bij het fietspad worden we opgewacht. Ik vrees wat er komen gaat als ik zie dat Tom z'n fiets de verkeerde kant op staat. Nog even 'uitfietsen' richting Noordwijk? Tuurlijk... Geen enkel probleem zeg ik tegen beter weten in.

Door de duinen fietsen we naar Noordwijk (en door naar Katwijk zo zie ik achteraf op de kaart) om daarvandaan eindelijk aan de terugreis te beginnen. We hebben relatief rustig aan gedaan omdat we nog een lekker stuk tegenwind krijgen. Door Katwijk, Noordwijk en Noordwijkerhout gaat alles voorspoedig, maar wel enigzins kruipdoor/sluipdoor.

Vlak voordat we weer echt een lekker fietspad krijgen hoor ik weer @#$@$# van achteren. Niet te geloven, Nico rijdt weer lek! Weer die voorband.
Gelukkig zijn we 50 meter bij een benzinepomp vandaan waar de band wordt gewisseld. Boom ziet zijn kans schoon en haalt een lekker bakkie koffie terwijl ik Nico assisteer bij het plakken van de band. Dat lukt min of meer (is er eigenlijk iemand die goede ervaringen heeft met die kant en klare plakkers?).
Dan oppompen. Het CO2 patroon van Nico heeft geen puf meer en komt niet verder dan een bar of 2. Gelukkig heeft Puun er ook nog een. Nico schroeft ongeduldig het nieuwe patroon op en pffffttttttfff....

Vergeten eerst de kraan dicht te draaien. Binnen 5 seconden is het nieuwe patroon leeg en heeft niets van de lading de binnenkant van de band weten te vinden.

Zowel Nico al Puun doen alle moeite om niet keihard te gaan vloeken. Ik moet onwijs lachen vanwege de hele situatie, maar dat wordt me niet in dank afgenomen. Gelukkig tovert Puun nog een ouderwetse pomp uit de jas waarmee het lukt de band op spanning te brengen. Daarvandaan fietsen we min of meer gegroepeerd terug. 

Eerst zoekt Puun, dan Tom, en daarna de kale broers hun eigen weg naar huis. Ik fiets het laatste stuk samen met Nico die er flink doorheen zit. We komen gezamenlijk tot de conclusie dat het vooral ook tussen de oren zit.

Als je dag tot op heden bestaat uit:

• verslapen
• ontbijten op de fiets
• lekke band 1
• lekke band 2
• lekke band 3
• patroon leeg laten lopen 

Dan kan je alleen maar blij zijn... dat je deze dag alvast gehad hebt!!

Dus.. Aan de kleding kan het niet meer liggen, maar als iemand nog een sponsor weet die 9 nieuwe fietsen wil bijdragen dan houden wij ons aanbevolen ;)