www.legendsonwheels.nl

De afgelopen dagen waaide het natuurlijk al behoorlijk, maar gelukkig was de verwachting dat de wind vandaag zou gaan liggen. Ik had al enige twijfel toen ik vannacht wakker werd en het nog flink te keer ging, maar vanmorgen wist ik het zeker! Het waait, en niet zuinig ook! Helaas melden een aantal legends zich af voor de trainingsrit. Werk, kinderen, andere prioriteiten of zelfs te veel wind wordt als excuus genoteerd (Alsof wij niet liever zouden wachten op 18 graden en windstil).

Maar goed, Nico, Peter, Tom en ik gaan we een ritje maken. Bij Nico vandaan waaien we met z'n 3-en richting Tom om daar de route te bespreken. Tom heeft gisteren verkenning gedaan en weet een mooie route richting Scheveningen. Dat betekent dat we de heenweg volop tegenwind hebben, maar terug langs de kust hebben we dan lekker windje mee. Tegenwind naar Scheveningen is niet echt iets waar je naar uitkijkt, maar als Tom zegt dat hij gisteren ook het idee had hij wel trapte, niet vooruit kwam, en dat dit hem deed denken aan hoe het moet zijn op de Alpe d'Huez had ik motivatie genoeg. 

We vertrekken terug richting Hillegom en kiezen er voor om pas in Lisse naar de Ringvaart te rijden om zo nog even gebruik te maken van de huizen die de wind breken. Voordat we bij Lisse de brug over fietsen is al duidelijk dat het heel hard waait. Op sommige stukken is de wind zo hard dat je eigenlijk niet vooruit komt. Dat beloofd wat! Op de dijk denk je al snel dat we heel langzaam gaan (wat ook zo is), maar als je denkt dat je wel even voorop gaat fietsen om het tempo op te voeren kom je snel bedrogen uit. Om en om fietsen we voorop en rijden richting Oude Wetering. Als we over de A4 heen gaan draait de weg en krijgen we steeds meer wind mee. Natuurlijk lekker en goed voor de snelheid, maar als we wind tegen naar Schevingen zouden rijden en we nu windje mee hebben, dan betekent dit dat we de 'verkeerde' kant op gaan en we straks weer extra tegen wind in moeten. Bij Oude Wetering steken we het kanaal over en rijden naar het Braassemermeer en gaan haaks rechts af. Voor m'n gevoel de verkeerde kant op (wat volgens google maps ook zo blijkt te zijn) en dus geheel volgens verwachting gezien het stukje wind mee :(

Een stuk verder kruisen we opnieuw de A4. Vlak daarna zien we een bordje "Joop Zoetemelk Pad", wat Tom al eerder had genoemd als het ergste stuk. Niets teveel gezegd! Het eerste stuk is een kilometer of twee en gaat dwars door een open vlakte. Niets wat de wind voor je breekt. Ik probeer een beetje beschutting te vinden achter een van m'n fietsvrienden, maar zelfs dan is het afzien. Na dat eerste stuk komen we heel even door een dorpje. Daar versnelt Tom om zelf uit de wind te kunnen zitten bij een andere wielrenner. Daardoor komt Nico onverwacht op kop en blijft een beetje steken. Ik heb zelf ook niet de kracht om het van hem over te nemen. Peter zit als derde in het rijtje en heeft na een paar minuten blijkbaar genoeg gespaard om de sprong te maken. Hij laat er geen gras over groeien en komt als een dolle voorbij. Een veel te groot verschil voor Nico en mij en daarmee ook geen enkel voordeel. Ik heb nu ook genoeg gewacht en vind het tijd dat Nico ook even uit de wind kan fietsen. Zoals het hoort (Peter lees je mee!) kom ik langzaam voorbij en geef Nico even de tijd om aan te haken. Samen fietsen we het gat dicht. Ongelooflijk hoe kapot je kunt gaan op zo'n kort stukkie.

Weer wat verder komen we in Leiden aan, we zijn wat onzeker over de route, maar als we op een gegeven moment worden uitgedaagd door een man op een snorfiets moeten we daar natuurlijk even achteraan. Gelukkig een stukje wind mee waardoor we hem makkelijk bij kunen houden. Tom fietst nog even naast hem en vraagt of dat ding niet harder kan.
Voor het vervolg van de route moeten we naar de overkant van het water.  We zien niet echt waar dat kan, maar als we op een gegeven moment op het 'jaagpad' komen denken we weer goed te zitten. We hebben wind mee (slecht teken!) en het duurt nog een tijd voordat we een brug tegenkomen. Op het bord staat 'Alphen a/d Rijn 5Km', we hebben 40Km gefietst, maar zijn toch bijna thuis? Ik maak me toch wel een beetje zorgen om de route! Aan de overkant van het water zit er niets anders op dan weer terug te fietsen richting Leiden.

Weer wat verder blijkt het fietspad afgesloten te zijn. We komen daar wat laat achter en denken dat het wel meevalt met de afsluiting. We stappen even af, en steken het slechtste stuk lopend over en fietsen voorzichtig verder. Er liggen overal hoopjes met zand en stenen en we kunnen niet echt normaal fietsen. Helemaal aan het eind van het pad (een paar KM verder) liggen een paar mega betonblokken (voor een riool oid) en die sluiten de weg compleet af. Terug fietsen is geen optie, dus afstappen, de fiets er overheen tillen en zelf volgen. Via Leidschendam en de bezuidenhoudseweg zijn we ter hoogte van Scheveningen gekomen. Vanaf hier dus geen wind tegen meer!!

Over de van Alkemadelaan fietsen we echt tot in Scheveningen. Veel vals plat, maar in vergelijking met de wind stelt het allemaal niets voor. We draaien het duinpad op en beginnen echt aan de terugweg. Wat een heerlijkheid! We maken zo makkelijk snelheid, zo zou fietsen altijd moeten zijn.
De kilometers vliegen voorbij. Ik merk dat ik toch nog redelijke benen over heb en kan niet nalaten om die hier en daar te testen. Peter tracht ons nog over te halen om koffie met gebak te halen, maar wij zitten zo te genieten van die wind mee, dat er maar 1 liefhebber over blijft. In Katwijk vliegen we over de boulevard. Sommige auto's gaan niet hard genoeg en dus halen we die maar gewoon in. Ook het stuk naar Noordwijk is voorbij voordat we het doorhebben. We raken Peter heel even kwijt, maar daar waar we het duinpad weer opgaan komen we weer bij elkaar. Tom vraagt al een paar keer wat onze maximale snelheid is geweest, maar die kan ik niet van m'n telefoon aflezen. Overigens is dat altijd een gemiddelde over een paar kilometer dus daar moeten we nog maar een keer voor gaan zitten. Uiteindelijk spreken we af om het fietspad vanaf de Ruigenhoek hiervoor te gebruiken. Peter is wat achterop geraakt en Nico heeft het te laat door (of doet alsof). Samen met Tom vlieg ik naar de Zilk. Tom voorop en in z'n wiel. Het laatste stuk neem ik het nog van hem over, maar per omwenteling voel ik de benen ook voller worden. We zijn wel lekker snel in de Zilk. 

Het laaste stuk doen we wat rustiger aan en bespreken we de rit. Het was zwaar, maar a-typisch was het laatste stuk (wind mee) het lekkerste van de hele rit. Sowieso een hele goede training voor op de Alp! 

Bedankt weer mannen!