www.legendsonwheels.nl

Onze laatste zondagtraining voor de Alpe d'Huzes.

Tom en Henk fietsen een wedstrijd in Spaarnwoude.
Peter, Rene, Nico en ik hebben afgesproken om even te gaan kijken.

Om 10:00 vertrekken we bij Nico. Door Elsbroek richting de ringvaart, daar linksaf richting Bennebroek. Er staat veel wind. We hebben hem mee, dus dat is makkelijk fietsen.
Twee aan twee, al pratend fietsen we ongeveer 40Km/h uur richting het noorden. De kilometers vliegen voorbij en voor je het weet zijn we bij de Cruqius. Door naar Vijfhuizen, daar steken we de brug over en rijden we langs het randje van Schalkwijk. Bij het oversteken verliezen we ook direct de wind uit de rug. Dat betekent dat we ook veel meer ons best moeten doen om tempo te houden. Samen met Rene voorop gaat dat nog aardig, maar achter ons wordt het wat stiller dan op het eerste stuk :)

We fietsen over het Liewegje tot de Amsterdamsevaart, even naar rechts en dan over de Lagedijk richting Spaarndam. Bovenaan rechtsaf een stukje de Spaarndammerdijk over. Dan onder de A9, linksaf tot aan het Zijkanaal C.

Een klein stukje verder is de fietsclub waar Tom en Henk hun kunsten verrichten.
Bij aankomst staat er wat publiek wat ons vertelt dat we veel te laat zijn. Niet het allervriendelijkste onthaal ooit, en het lijkt me ook sterk omdat de wedstrijd normaal 1 uur plus een aantal ronden duurt. Het zou best kunnen dat we dit onthaal krijgen omdat ik m'n benen niet heb geschoren (wordt wel naar gekeken heb ik het idee). Verderop aan het hek zie ik Ruud (Lange) staan.
Hij staat al even te kijken en vertelt ons dat de wedstrijd wat is ingekort. Even later zien we het peloton voorbij komen. Henk zit redelijk voorin. Tom zit redelijk van achteren, kort op het wiel van iemand voor hem. Ze komen nog een paar keer voorbij. We nemen snel een kop koffie voordat de groep van Tom en Henk af moet sprinten.

Het afsprinten is ingewikkeld om te volgen. Na 45 minuten (normaal dus 1 uur) volgt er 1 ronde waarna de dames en nieuwelingen afsprinten. Daarna weer 2 rondes voor het afsprinten van de 50+ ers. Dan weer 2 rondes voor de 40+ers. Op zich niet zo heel ingewikkeld zou je zeggen, maar het is niet verplicht om te wachten met een ontsnapping totdat jou categorie aan de beurt is.
Vandaag is het dus volgens mij ook zo dat er een 40er mee is met een groepje van de 50ers. Hij rijdt dus een stuk voor het peloton uit, maar moet nog 2 rondes.

We zien aan de overkant van het parcours dat Tom met een paar anderen los is van het peloton en de achtervolging heeft ingezet. Als hij even later voorbij komt schudt hij overduidelijk zijn hoofd als in… dit wordt niets (Tom rijdt in het zwart). Henk komt even later in het peloton voorbij en lijkt geen aanstalten te maken om een poging te ondernemen om het gat te dichten (waarom zou je ook als je maatje voorin zit)

Weer even later… het is ons niet duidelijk of er nu al gesprint moet worden, maar als het groepje door de bocht komt is er veel beweging te zien.
Tom sprint in het groepje van 4. Een daarvan is duidelijk vooruit, een ander haakt al af, en de derde is uit een andere categorie. Tom wordt dus tweede in deze groep. Wij denken dat er dus nog een andere vooruit was, maar helemaal zeker weten doen we het niet. We houden het voorlopig dus maar op een derde plek. Heel mooi om zo'n hoogtepunt mee te mogen maken.

Na de race nog even bijpraten en dan springen wij snel weer op de fiets om onze route af te maken.

We fietsen een stukje verder langs het Zijkanaal C en steken dan via de Noorderweg naar de Houtrakpolder om zo weer richting Zwanenburg te fietsen en linksom onze route langs het kanaal te vervolgen.

De wind is nog aardig stevig, maar we hebben hem nog niet recht van voren en dus is het nog te doen. We lopen in op twee andere wielrenners waarvan een continue het kopwerk lijkt te doen. Bij Schiphol-Oost halen we ze in, maar we doen zoveel moeite om de koploper bij te houden dat we niet echt goed op de weg letten en verkeerd rijden. De koploper draait snel. Wij hebben wat moeite met oversteken en als we eindelijk weer met z'n vieren bij elkaar zijn hebben we een grote achterstand.

Om de beurt nemen we de kop en houden we de afstand met de 'koploper' in de gaten. Op Rene staat weer geen maat en die haalt grote brokken van de voorsprong af. Bij mij gaat dat duidelijk minder snel. Peter en Nico lijken nog wat meer moeite te hebben met de harde wind.

Het is niet erg lekker fietsen. Je wil dicht op elkaar fietsen om te profiteren van het windvoordeel, maar de vlagen wind zijn zo hard dat je zomaar een meter opzij wordt gedrukt. Na een behoorlijke tijd halen we hem eindelijk in. Blijkbaar heeft hij in z'n eentje zoveel gegeven dat aansluiten bij ons er ook niet meer in zit.

Een heel eind verder hebben we de volgende in zicht. Weer er achter aan. Als we hem kilometers verder hebben ingehaald en ik hem na een kruising voorbij wil schreeuwt Peter dat Nico wat achter ligt en we dus gewoon maar even achter deze wielrenner moeten blijven. Op de een of andere manier geeft dat blijkbaar inspiratie voor de man op kop want die geeft, vol tegen wind, vol gas.

Twee kilometer verder hang ik figuurlijk in de touwen. Mijn hartslag is ruim boven de 170 en m'n benen doen zeer. Als ik zelf op kop had gereden had ik me laten terugzakken naar achteren om daar wat meer windvoordeel te hebben, maar vanuit het tweede wiel? Die kerel voor me rijdt al dat hele eind in z'n eentje op kop, ook voordat wij achter hem aanzaten. Niet zeuren dus.. gewoon doorbijten. Zo gaat dat nog een stuk verder totdat Peter me komt waarschuwen dat het te hard gaat en we wat moeten minderen. Heel erg vind ik dat natuurlijk niet.

We wachten totdat we weer compleet zijn en gaan weer met z'n 4en verder. Net voorbij Oudewetering gaat het mis. Peter rijdt op kop en twijfelt of hij een vluchtheuvel links of rechts zal passeren. Hierdoor moet Rene uitwijken, ik even remmen en rijdt Nico met zijn voorwiel tegen mijn achterwiel aan en gaat onderuit. Ik schrik, negeer de reflex om om te kijken totdat ik voldoende snelheid heb geminderd en m'n voeten uit de beugels heb gehaald. Nico ligt half in het gras met z'n fiets bovenop hem. We rijden geschrokken terug. De schade valt gelukkig erg mee doordat Nico precies in het stukje gras is gegleden. Zo op het eerste gezicht lijkt het bij wat schaafplekken te blijven. Het dieptepunt valt dus mee.

We pakken de draad weer op. De wind komt hard van links. Dat is beter dan recht van voren, maar nog steeds lastig fietsen. We hangen een beetje in de wind tot voorbij de Buitenkaag. Daar draait de weg en krijgen we echt de wind in de rug en vliegt de snelheid omhoog terug naar tegen de 40Km/h. Het voelt bijna als een beetje uitpeddelen. Ik zeg tegen Rene dat ik nog wel even de 50 aan wil tikken en we spreken af om dat na Lisse te doen.

Voorbij de Lisserbrug fietsen we nog even in 'normaal' tempo tot de bocht bij het industrieterrein 'meer en duin'. Daar spoor ik Rene aan om ervoor te gaan en ga zelf ook. De wind blaast hard in onze rug. Ik trap zo hard als ik kan en iedere keer als het beentempo te hoog wordt schakel ik weer op. Voor ik het weet zit ik boven de 50 per uur en kom ik in m'n laatste versnelling. Trappen, trappen, trappen. Onder de Leimuiderweg door. Ik kom boven met 58Km/h. Zo… dat was lekker. Het tempo eraf en even omkijken waar iedereen is. Nico en Rene rijden een stuk achter mij, maar ik zie dat Peter een poging doet om me in te halen. Nu kreeg ik eerder op m'n kop dat ik op de Wilhelminalaan zelf had gekozen waar de eindstreep lag, dus geef ik nog maar een keer gas en ga volle bak door tot het bordje Beinsdorp en hou m'n voorsprong vast. Daar wacht ik samen met Peter totdat Nico en Rene aansluiten. Rene slaat hier af en wij 3-en fietsen richting HIllegom. Boven op de brug maakt Nico een sprintje naar het bord van Hillegom (een meter of 5) en steekt z'n handen in de lucht. Misschien toch niet zo gek om af te spreken waar de finish ligt ;-)

Het laatste stuk fietsen we rustig naar huis.
Misschien donderdag nog even fietsen en dan zaterdag vertrekken naar de Alpe!