Zondagochtend. Het is kwart voor tien, de nevel hangt in de straat.
Het ziet er best koud uit, maar het zou zo kunnen zijn dat de zon op het punt staat om de mist te doorbreken. Ik twijfel of ik m'n 'winterjas' aan moet of een dunner jasje (met m.n. regenjack als back-up). Ik kan m'n regenjack niet vinden en besluit dus maar voor de winterjas. Even later staat Nico voor de deur. Nico heeft z'n dunne jack aan, maar zegt daar al spijt van te hebben. Goede keuze dus.
Onderweg nemen we de zaterdagavond nog even door. Het was een concert van LUFNAP in de kleine beurs. De drummer 'Ruig' nam afscheid, en aangezien we sinds het benefietconcert van vorig jaar een speciale band hebben met LUFNAP waren bijna alle legends aanwezig. Het was erg gezellig en daarmee ook niet de ideale voorbereiding voor een stukje fietsen.
We zijn even voor 10-en bij Tom. We moeten nog even wachten op John.
Het is erg mistig, de weg lijkt glad en dus vermijden we wegen met bladeren en takjes en gaan dus maar weer voor een rondje ringvaart. Binnendoor naar bennebroek.
Ook met Tom neem ik de zaterdagavond nog even door, wie we allemaal gesproken hadden en wat de consequenties kunnen zijn als iemand bier morst op de bar.
Op de brug moeten we kiezen welke kant we op gaan. Weinig wind. We kiezen voor links-om. Richting de Cruquius fietsen Tom en ik op kop. We praten nog wat verder en komen tot de conclusie dat we gezien de mist er toch wel verstandig aan hadden gedaan om wat verlichting op de fiets te zetten. Zelfs een knipperend ledje was wel lekker geweest. We fietsen 2 aan 2 door tot aan de Cruquius. Net voorbij het stoplicht is het inrijden voorbij en gaat Tom een tikje harder. We rijden nu in een lint achter elkaar. Het is nog behoorlijk mistig. De zonnebril die ik op heb tegen de modderspetters beslaat behoorlijk en maakt het zicht op de weg niet beter. Regelmatig schoonmaken dus. Na een paar kilometer neem ik de kop over en probeer het tempo van Tom hand te haven. Na zo'n anderhalve kilometer geef ik weer over aan Nico en hij aan John en die weer aan Tom. Zo om en om fietsen we ons rondje. Tom neemt iedere keer een wat langere aflossing, maar we doen allemaal ons werk.
Bij Schiphol begint een aftekening plaats te vinden. We moeten de wegafzetting passeren en daardoor is het als we bovenaan de dijk komen wat rommelig. Ik had het laatste stuk op kop gefietst en was het dus de beurt aan Nico en daarna John, maar die laten overduidelijk hun beurt voorbij gaan. Tom gaat weer op kop. Weer om en om fietsen we verder. Ondanks z'n eerdere verzaken zien de aflossingen van Nico er goed uit. John heeft het zwaarder en heeft moeite om het tempo vast te houden. We nemen dan maar wat eerder over en in het rijtje kan hij aardig bij blijven.
We houden het tempo er aardig in. Het is niet te koud, maar het blijft mistig.
We komen zo richting de laatste 20 kilometer als John een lekke band krijgt.
Ter hoogte van een parkeerplaats stoppen we en kijken we wat er aan de hand is.
Nico heeft nog twijfel of de band wel echt lek is. Het ventiel zit een beetje los en hij overtuigd John ervan om nog een paar minuten te pompen om te kijken of we de druk weer in de band kunnen kijken. Terwijl John daarmee bezig is controleert Tom de buitenband en vind na een tijdje een gaatje. Toch maar de band vervangen.
John heeft z'n hand open gehaald bij het pompen en hij staat een beetje te prutsen met de buitenband. Als hij met de bandenlichters aan de gang gaat grijp ik in. Dat zorgt er vrij vaak voor dat de binnenband weer lek gaat en daar zitten we niet op te wachten. Ik help John weer met het terugzetten van de band. Dan weer pompen.
De pompjes die we hebben kunnen wel voor goede druk zorgen, maar leveren niet veel volume. Daardoor zorgt het vrij lang voordat de band vol zit. Als de band op spanning is zet John hem weer terug in de fiets. De buitenband blijkt er aan de andere kant uitgeschoten te zijn. Weer moet de lucht uit de band. Na een beetje meer prutsen kan John voor de 3e keer pompen.
Het laatste stuk helpt Tom. Nico en ik eten wat. Het nadeel van zo'n lekke band is niet alleen dat het relatief veel tijd kost, maar vooral ook dat je erg afkoelt door het stilstaan. Ik bespreek even met de mannen dat ik er van baal. Niet alleen omdat ik zo koud wordt, maar ook omdat we zo allemaal weer een beetje bij kunnen komen. Ik vraag nog even aan Nico waarom hij zo zat te verzaken. Nico legt uit dat het allemaal 'per ongeluk' was gegaan, maar hij kan ons niet echt (of echt niet) overtuigen.
We kunnen weer vertrekken. Ik ga op kop en geef gedurende zo'n anderhalve kilometer het tempo aan.
Daarna nemen de anderen het stuk voor stuk over. Het laatste stuk naar Lisserbroek zit Tom op kop. We passeren het stoplicht en Tom gaat nog even door.
Ik zit al een beetje uit te mikken hoe dat straks moet gaan. Het is nog een paar kilometer en de kans dat Tom dat helemaal op kop rijdt is klein. Nico neemt inderdaad over. Nu moet ik even opletten want anders zit ik straks op kop als we vlak bij de finish zijn en dat is natuurlijk niet handig. Ik moet dus zelf nog op kop komen en weer tijdig overgeven aan Tom. Door de dichte mist is het wel erg lastig in te schatten hoe ver we nu nog van de finish zijn.
Ik laat Nico niet al te lang op kop en besluit op kop te gaan rijden totdat ik Elsbroek aan m'n linkerkant zie liggen. Dat blijkt nog wel een stukje verder te zijn dan ik had ingeschat. Ik ben niet de enige die daar last van heeft, want als ik de kop overgeef aan Tom zegt hij… geen idee waar de finish ligt, ik denk dat ik hiervandaan maar ga sprinten. Gelukkig doet hij dat niet maar fietst in een strak tempo verder. Ik sluit aan in het derde wiel achter Nico. John heeft geen interesse meer om mee te doen.
Het is erg lastig om te zien waar de finish ligt. Ik zit eigenlijk pas net op m'n plekje als ik het bord zie. Erg dichtbij al. Juist op dat moment kijkt Nico om. Ik twijfel even of ik moet schakelen maar de finish is al zo dichtbij dat ik denk dat het wel kan en ga aan. Nico ben ik zo voorbij. Tom kijkt net naar rechts als ik links voorbij kom. Hij rijdt helemaal aan de kant en ik besluit die kant dan ook maar dicht te houden. De finish komt dichterbij. Ik kan m'n beentempo niet verder verhogen en kan niet anders doen dan op snelheid blijven. Uit m'n ooghoek zie ik links van me iets komen. Nico?? Die heeft flink verstoppertje zitten spelen! Nu schakelen is funest, maar ik denk dat ik die laatste meters nog wel op kop kan blijven. Voor de zekerheid stuur ik een beetje naar links. Hij komt erg dichtbij maar ik denk dat ik het haal.
Wat een fout. Door het naar links sturen heb ik een gaatje voor Tom geopend. Hij is op volle snelheid en komt binnendoor. Met z'n drieën komen we over de finish, het is moeilijk in te schatten. Ik wacht nog op de officiële foto van de finish, maar ik denk dat Tom 3cm voor mij over de finish komt, en Nico 3cm na mij. Ongelofelijk close, maar weer niet gewonnen. Balen!
Volgende week een nieuwe poging!