www.legendsonwheels.nl

De eerste training in 2012.

Nico pikt mij om even voor 10-en op en gezamenlijk naar Tom. Door de valpartij van een paar weken geleden kreeg Nico het in z'n rug en dit is de eerste keer dat we weer gezamenlijk kunnen fietsen. Onderweg bespreken we hoe we kerst en oud & nieuw zijn doorgekomen, hoeveel we hebben gegeten en dat we echt weer hard aan de training moeten!

Naast Tom is ook Ruud (de kale broer van een kale broer) present. Hij lijkt zo zijn goede voornemen in ieder geval de eerste week gestalte te geven. Ook Jaap (een bekende van Tom) gaat mee.

 

We wisselen nog wat nieuwjaarswensen uit, vragen (of zien aan een opbollend shirt) of je goede feestdagen hebt gehad en springen snel op de fiets. Met z'n vijven gaan we richting de ringvaart. Ik vraag aan Ruud of Puun mee heeft gefietst met Egond-Pier-Egmond. Dat blijkt zo te zijn. Jaap heeft die gisteren ook gefietst en heeft dit weekend dus al wat kilometers in de benen.

Bij de ringvaart draaien we richting de Cruquius. Ik ga met Ruud op kop. We praten even bij over wat er de afgelopen weken allemaal is gebeurt. Ruud heeft een wijnbar overgenomen (zie ook http://www.legendsonwheels.nl/vin_de_low ) en dat betekent dat hij in het weekend vaak tot laat moet werken (mag werken eigenlijk want het is onwijs leuk!).

 

Relatief rustig fietsen we tot de Cruquius. Bij het stoplicht nemen Nico en Jaap de kop over. Die maken flink meer tempo. Ik ben redelijk verbaast aangezien Nico had aangegeven dat hij gezien z'n rug rustig aan wilde doen. We zijn zo bij Vijfhuizen, steken de brug over en fietsen door Schalkwijk en Nieuwebrug richting Haarlemmerliede en Spaarndam. Ruud wijst de plek aan waar hij heel hard ten val is gekomen (fiets en lijf behoorlijk in de kreukels) en wij letten dan ook extra goed op om niet met het wiel tussen de Stelconplaten te komen. Bovenaan de dijk gaan we verrassend links af, om in Spaarndam zelf de weg langs Zijkanaal-C te volgen. De wind heeft alle kans om over het water op snelheid te komen en op dit smalle fietspad en de wind vanaf de zijkant is er ook weinig windvoordeel te behalen. Heerlijk :(

Dit wordt Nico ook een beetje teveel en hij laat een gat vallen. Na een tijdje hebben wij dat ook door en wachten even op hem. Ruud en Tom rijden op kop, Jaap daarachter en Nico en ik als laatst. Nico blijkt gelukkig geen last te hebben van z'n rug maar meer van z'n conditie. Ik zeg nog iets over 'eerder zeggen' maar weet ook wel dat dit niet aankomt ;)

 

Het fietspad draait en we vervolgen onze route langs het Noordzeekanaal. Het eerste wat we tegenkomen is de brug over het Zijkanaal, en volgens Tom liggen er punten bovenop de brug. Ik heb eigenlijk helemaal geen interesse om mee te doen, maar als er versnelt wordt ga je toch mee. Tom gaat hard omhoog. Ik ga in z'n wiel zitten en wil nog even wachten totdat ik er overheen kom. Als het tijd is om te gaan schat ik in dat ik het kan halen voordat we boven zijn. Ik zet aan en ik zie dat Tom reageert en ook versnelt. Dat wordt nog lastig. Jaap komt buitenom en passeert mij. Ik zie in dat ik weinig in dit gevecht kan betekenen en spaar m'n krachten. Ik kan niet goed zien wie er als eerste bovenop is (ik gok Tom). Nico is verstandig geweest en heeft niet meegedaan met deze onzin. We wachten even totdat we weer compleet zijn. Ik ga op kop en rij nu vol tegenwind richting IJmuiden. 

Na een kilometer laat ik de kop aan Ruud en sluit achteraan. Ruud houdt ongeveer hetzelfde tempo aan. Tom en Nico zitten in zijn wiel. Jaap wordt ongeduldig en komt vanuit achteren naar voren en geeft een flinke zwier aan het tempo. Ruud en Tom sluiten aan, maar Nico laat een gaatje vallen. Ik kom er overheen en probeer samen met Nico het gat te dichten. Dit is inmiddels wel een meter of 10 geworden en dat rijdt je niet zomaar dicht. Ik neem Nico op sleeptouw en probeer een stabiel tempo te vinden waarin ik mezelf niet op een hoop rijdt en de afstand niet al te veel groter wordt. 

 

Na een tijdje hebben de koplopers door dat ze ons 'verloren' zijn en wachten totdat we aansluiten. Zoals zo vaak begint het spel dan weer van voren af en en wordt en rustig aan versnelt. Als er weer een gaatje valt laat ik me niet gek maken en fiets gewoon in m'n eigen tempo door. Jaap probeert mij nog te motiveren door me een duwtje te geven, maar heeft daarmee niet door dat ik ook voor Nico probeer om een tempo te fietsen. Weer wat verder komen we weer bij elkaar. Nu met Tom vlak voor me gaat het beter. Het laatste stuk naar het pontje is zwaar. Hele harde wind tegen. Ik fiets heel dicht bij Tom, maar toch valt het niet mee om tempo te houden.

 

Gelukkig kunnen we nu afdraaien en via Driehuis en Duin & Kruidberg richting het kopje gaan. Daar aangekomen gaan we ieder voor zich omhoog. Jaap en Tom gaan hard omhoog. Is wat eerder aan de klim begonnen, maar heeft het zo te zien ook niet makkelijk. Het gaat bij mij wat makkelijker dan een paar weken geleden, maar ik bedenk dat ik nog wel wat kracht moet opdoen vergeleken met vorig jaar.

 

Na de afdaling grouperen we weer en geeft Jaap aan dat hij weer richting Hillegom moet en neemt afscheid. Wij gaan met z'n vieren verder richting Zandvoort. Weer wind tegen... Aan het fietspad langs de boulevard is te zien dat het heeft gestormd. Bij zo'n beetje iedere opgang ligt een hele berg zand waar wij voorzichtig doorheen moeten manoeuvreren. Op het laatste stuk worden we ingehaald door een mountainbiker. We fietsen door het centrum richting het duinpad.

Op het duinpad blijkt de mountainbiker een behoorlijk gat geslagen te hebben. Ik zie aan Tom dat dit hem niet lekker zit. We maken een treintje en maken snelheid. Nico heeft moeite om te volgen en moet in het tweede wiel gaan rijden. Zo kan de koploper (Tom) beter zien of er aangesloten gefietst wordt. We versnellen weer en ergens heuvel op houdt Tom het tempo te hoog en moet Nico even lossen. De mountainbiker die we weer in het zicht hadden gekregen verdwijnt weer aan de horizon. Tom zegt tegen mij dat ik hem maar moet achterhalen en dat hij Nico wel op sleeptouw neemt. Ik zet er een lekker tempo in en verwacht eigenlijk dat iedereen al weer bijna aangesloten zal zijn. Er is echter nog een behoorlijk gat en ik besluit de mountainbiker dan maar alleen in te gaan halen. Ik probeer in te schatten hoever het nog is en m'n tempo daar op aan te passen. Ik denk dat ik redelijk op schema zit. Ik gok dat ik nog ongeveer anderhalve kilometer te gaan heb. Vlak voor een heuvel rijden twee fietsers naast elkaar, vanaf de andere kant komen twee wielrenners. Ik denk dat als ik aanzet ik er net voor langs kan, maar ik wil het risico niet nemen en heb het idee dat ik de mountainbiker toch wel pak. Ik laat dus heel even lopen. Net als de twee wielrenners mijn voorgangers gepasseerd zijn komt er nog een hele grote groep wielrenners vanaf de andere kant. Ik moet flink in de remmen. Ik passeer de fietsers en probeer weer tempo te maken. Tom komt voorbij. 'Kom op Maup! We pakken hem nog'. Ik krijg aansluiting en samen proberen we de verloren tijd nog goed te maken. In de laatste tweehonderd meter moet ik Tom laten gaan. Ik denk dat hij het had kunnen halen, maar door al het extra zand op het fietspad geen heldendaden doet (het gaat sowieso natuurlijk al nergens over) om de mountainbiker op de virtuele finish te passeren.

 

Ik fiets alvast rustig door de duinen terug. Na een tijdje komt Nico naast me fietsen. Ik kijk om en zie geen Ruud en begrijp van Nico dat Tom hem is gaan ophalen. Ruud heeft zich helemaal leeg gefietst. Zodanig dat Nico, die al veel eerder stuk zat, het laatste stuk over het duinpad het kopwerk heeft moeten nemen. Al die 'horeaca-avondjes' gaan je dus niet in de koude kleren zitten.

 

Gezamelijk fietsen we verder. Ik ga op kop tot het fietspad bij de Ruigenhoek. Daar neemt Tom het over en geeft flink gas. Als ik weer bij hem in het wiel zit zeg ik dat hij wel heel enthousiast bezig is. Ik hoor dat Nico achter me zit en denk dus dat het wel mee valt. Als we bijna aan het einde van het fietspad om kijken blijkt Ruud op behoorlijke afstand achter ons te zitten. Het duurt dan ook nog wel enige tijd voordat we weer compleet zijn. Zo fietsen we richting de finish in Hillegom. Op het laatste stukje fietspad zit Ruud voor me. Ik wordt een klein beetje zenuwachtig aangezien hij een gaatje laat vallen naar Tom en Nico en ik er niet zomaar langs kan. Op de Wilhelminalaan hebben we weer alle breedte die nodig is voor een goede eindsprint. Nico gaat op kop en maakt steeds meer snelheid. Ik blijf rustig zitten achter Ruud en wil de sprint pas vlak voor de brug inzetten. Tom zit vlak bij Nico en lijkt continue op hem in te praten. 50 meter voor de brug zet Tom vol aan. We hebben niet afgesproken waar de finish is en blijkbaar ligt hij nu bovenop de brug. Ruud en ik reageren en proberen aan te pikken. Zij aan zij rijden we richting Tom en maken het gat kleiner. Ruud rijdt rechts en zal naar links moeten om een kans te krijgen. Voorheen had ik die ruimte ook wel gegeven, maar in 2012 is alles anders en dus blijf ik gewoon rechtdoor fietsen en zijn Ruud z'n kansen weg. Op de laatste meters probeer ik het verschil goed te maken. 

Met centimeters verschil wint.. Tom.

Nog niet alles is anders dus, maar het jaar is nog jong ;)