Wij zijn nu ruim 2 maanden onderweg.
De formatie van het team was best lastig, het aantal aanmeldingen oversteeg ruimschoots het maximaal in te schrijven deelnemers.
Ik kan nu al zeggen dat de juiste keuze is gemaakt, het is een uitgebalanceerd team waarin een ieder zijn of haar rol met verve vervuld.
Qua sport had een ieder zijn waarde al bewezen, maar fietsen is toch echt iets anders dan voetbal, tennis of hardlopen of begaan zijn met het doel.
Je probeert je vooraf een voorstelling te maken hoe e.e.a. zal gaan verlopen, maar de manier waarop wij bezig zijn gaat mijn verwachting ver te boven.
Wat een inzet, wat een energie.
Wij hebben al een mega bedrag bij elkaar en lopen nog over van de mogelijkheden om dit bedrag nog veel hoger te laten worden, zijn heel goed bezig met de trainingsuren, wij zijn al in staat een schitterende rode waaier te formeren waarin niemand zijn plicht verzaakt, nog niet altijd even gelukkig met de keuzes van het juiste moment, maar ook dat gaat komen.
Eerlijk gezegd vroeg ik mij doorlopend af wanneer gaat er iemand echt kapot, ik fiets al enkele jaren en iedereen kon met het grootste gemak volgen, verbazing van, waar zijn jullie nu eigenlijk niet goed in?
Eindelijk, eindelijk, eindelijk was daar zondag 31/10/2010 dat moment, waar ik, al ruim 2 maanden naar uit heb gezien, er zaten er 2 kapot bij ons thuis op de bank.